سلام
هو العشق و هو الحي و هو الهو
خوشا هو هو زدن با حضرت او!
يک خودکار آبي و يک خودکار قرمز، مداد سياهي که خيلي وقت بود تراشيده نشده بود و خطکشي ?? سانتي با عددهاي کمرنگ، همه توي کيفم بود. کيفم رو توي اتاق مخفي کردم تا شايد بتونم گم شدن کيفم رو بهونه کنم و فردا مدرسه نرم. شب، قبل از خواب يک آرزوي خنده دار کردم. آرزو کردم که ايشاالله فردا زلزله بياد و تمام وسايل مدرسه ام بمونه زير آوار.(کار از محکم کاري عيب نميکنه)
خودم هم باورم نميشد که خدا اينقدر منو دوست داشته باشه. اين اولين باري بود که آرزوم به اين زودي براورده ميشد. اون روز زلزله اومد و من به آرزوم رسيدم ولي يک عمر دارم حسرت ميخورم که اي کاش کيفم رو زير تخت مامان و بابا قايم نکرده بودم
خيلي قشنگ نوشتي ، خدايي خيلي حال كردم.خسته نباشي
راستي وبلاگم رو تو لينكت درست كن ،فكر كنم حروف رو كامل نزدي.

ashkedide

التماس دعا
يا حق

سلامي دوباره

منكه نگفتم متن زيباتون رو نخوندم بلكه داشتم اولويت ميدادم به زيبايي دست نوشته هاتون .اتفاقا آتش متن به حدي بود كه شعلش به من هم برسه ولي ......به هر حال ممنون .دررابطه با لينك ،اولين موقعيت حتما با افتخار لينك وبلاگتون رو قرار ميدم .دررابطه با نشريه ،من يكي كه اصلا عيب نمي دونم واعتقاد ندارم كه چرا يه كاري فقط بايد خانمها توش باشن درصورتيكه اينطور نيست ونميشه ،برام مهم نيست ،مهم اين انديشه وسياست گذاريهاي يه كاره ،باافتخار هم ميگم كه عده اي آقايون بزرگوار هم برا بهتر شدنش در كارهاي قالب وطراحي كمكمون كردند ،همين وگرنه بقيه كار ...........درثاني مگه فمينيستم كه بخوام ازين طريق كيفي كنم ؟،بابت دعاي خوبتون هم ممنون .ميونه خيلي كمك كارمون باشه .مهم سود يه كاره واثرگزاريش ،حالا چه فرقي ميكنه پشت صحنش كي باشه .از انتقادهاي استادانتون ما رو بي بهره نذاريد .

قلمتان هميشه طربناك باد

يا زهرا

سلام!

وقتي دعوت شدن...شما چرا بي تابي مي كنيد...كارت دعوت از اين رسمي تر؟

مي گن دل آدم بايد بزرگ باشه...كه نه با شاديا خيلي شاد شه و نه با غما خيلي غمگين..آنقدر بزرگ كه همه چيز كوچيك شه...هميشه كوچيكيه دنيا و بزرگيه دل مقابل هم اند!.....دلتون انقدر بزرگ كه همه چيز كوچيكه كوچيك!..

دعاتون مي كنيم..شما و همه رو...

دعامون كنيد ...ما و...

آسماني باشيد!

سلام دوست عزيز

از دستمون به جز دعا كاري بر نمي ياد ، يعني بازم بايد دعا كرد

يا علي

سلام

از متن ادبي زيباتون بگذرم ،از تفال ديوان امام نميتونم بگذرم .پس اجازه بديد بگم زيبا بود ،واقعا زيبا

جگر شير نداري سفر عشق مرو....

خوش به سعادت اونايي که دل بدنيا نبستند و خدا دنياي بهتري نصيبشان کرد

سلام
انگار آدم وقتي خيلي با خودش درگيره هي تند تند مينويسه...
نميدونم....
بهر حال ...
الآن بروزم
ممکنه تا يه مدتي نباشم
کارهاي ناتمومي دارم که بايد تموم بشن.... .

سلام نوشته هاي زيبايي داري بهتون تبريك مي گم.

اگر ممكنه يه سري هم به وبلاگ خودتون بزنيد.وبلاگي كه جز باقيات الصالحات چيز ديگي نداره .اگر سر بزنيد خوشحال ميشم.

salavat.parsiblog.com

سلام

جالب بود

التماس دعا

يا حق

^{شده تا حالا يکي رو اونقدر دوست داشته باشي که از زور خيالش خوابت نبره؟}

^{شده يهو براش دلتنگ بشي و بزني زير گريه؟}

^{شده اونقدر گريه کني که خوابت ببره؟
******}

براي كسي كه نبايد اين پست را بخواند؛بي انكه وعده صراطي دهم او را :
چند دقيقه ايست دارم بهت فكر مي كنم... همه جوره..شايد مسخره باشد !شايد كه نه حتما! شايد كمتر كسي در بلاگ خود كامنتي براي بلاگري بگذارد كه شااااايد بخواند.نمي خوام برايت بگذارم.شايد اين جا نيايي... رحمم آمد خاطرت بيش از اين پريشان شود!نمي دانم چرا؟

واقعا نمي دانم.. دلم مي خواست باهات حرف مي زدم....باور كن... !ديروز همه بودند... حتي دشمنانش... با خودم گفتم:اگر دوستش داشته باشد؛خودش را مي رساند... حتي اگه...
داشتم فكر مي كردم حتي اگه عاشق كه هيچ؛دوستدارش باشي؛هم... ديروز كساني كه دشمنش بودند هم ناراحت بودند!
شايد چون ياد خاطرات قبل از عقد خودم افتادم!

وقتي حتي رد ميشد بي انكه بداند يك نفر دارد جان مي دهد؛روحش هم خبر نداشت كه كسي پل زده بر دلش؛تا شايد برسد دستش به دستان يارش...

ياد خاطراتي شيرين... شيرين چون وصل دارد.. دوستي مي گفت.. عاشقي به وصل نيست؛شايد دوست داشتن هم..نمي دانم!

ياد رد شدن مسافرتو....ياد رد شدن او از كنار من؛قبل از عقد..... رو به روي من..بي انكه بداند يك نفر دارد جان مي سپارد

با خود بگويي:
احمق!چشمهايت را بدزد..دارد مژه مي چرخاند!

ترس اينكه اگر بگويم دوستش دارم؛باور نكند... با خود مي گفتم..چه بگويم؟تو كه باور نمي كني؟ چرا بگويم ؟

ياد خاطرات دوار؛شب آرام در بستر خود با هزار و يك برنامه ريزي براي فردايت اماده اي كه بخوابي... چشمانت را به سقف مي دوزي..گرمي خواب وارد چشمان خسته از روز ميشود.. دلهره اي عجيب مي گيري!چرا؟...ياد دلدارت مي افتي.... چراغ موبايلت واضحتر مي كند كه ساعت 1 صبحه!... دلهره داري؟از جمله دوستت دارمي كه بهش گفتي.. 3 هفته و 7 ساعت و 23 دقيقه مي گذرد... بي انكه ترسي از شرع داشته باشي..بهش گفتي دوستت دارم... با خودت مي گويي زود است براي دلهره... تاب دلت براي بقيه بيشتر است ان قدر كه مي گويند تو اخر بي خيالي هستي بچه! اما براي او.... دلت كه هيچ؛چشمانت هم اماده گرمي اشك است ... زنگ مي زني... عاشق كه باشي يا محب .. حتي دلهره يار از امتحان درسي فردايش را هم مي فهمي!بيشتر از خودش حسش مي كني و ان قدر نگرانش مي شوي كه حاضري با او تا صبح بيدار بماني و بيدارش كني تا مبادا درسش بماند!

با خودم گفتم اگر تو دوستدارش باشي!مي رساني خودت را...مي بينمت.... نيمدي... نبودي... بودي؟
نشد كه بيايي؟مي دانستي اصلا؟پرسيدي كجا؟كي؟ خبر نداشتي؟....

مي داني چيست؟وقتي از دل كسي پل زدي بر دلت... پيغامبر نمي خواد... عشق و عاطفه و محبت.. پيامبران صادق رسالتند! رسالتي بين تو و محبوبت!
اين چند دقيقه داشتم فكر مي كردم..چگونه روي شانه هايت تشييع خواهي كرد ؟!
بعد گفتم.. او كه در بودنش نبود؛چگونه در نبودش باشد !؟

ياد جمله دكتر شريعتي افتادم!
خيلي دوستش دارم :

شگفتا! وقتي که بود نمي ديدم‌‌،

وقتي مي خواند نمي شنيدم

وقتي ديدم که نبود،
وقتي شنيدم که نخواند

بقيه داره البته....
در هر صورت برايت آرزوي موفقيت دارم ..چرا نمي دانم؟شايد هم ندارم... ان هم نمي دانم